دانلود خلاصه کتاب “درمورد رهبری” نوشتۀ وارن بنیس

دربارۀ رهبری

 «رهبران علاقه ای به اثبات خودشان ندارند، ولی بسیار مشتاق هستند که اظهار نظر کنند». 

هر چیز که درمورد رهبران مصداق دارد -خوب یا بد- درمورد همۀ ما صادق است. فقط وقتی که می فهمیم چه توانایی هایی داریم و می خواهیم چه استفاده ای از توانایی هایمان بکنیم، می توانیم زندگی را شروع کنیم، و باید علی رغم توطئه چینی های ناآگاهانه مردم و حوادث، این کار را انجام بدهیم».

چکیده

رهبریِ واقعی زمانی امکان پذیر می شود که توانایی های بالقوّه و بی نظیر انسان به فعل درآیند.

وارِن بِنیس

بنیس در زمینۀ مطالعاتِ آکادمیک دربارۀ رهبری، شخصیت شناخته شده ای است، ولی به واسطۀ کتاب های پرفروشش موضوع رهبری را به زبان ساده برای مردم بیان کرده است. در سال 1985 بر اساس مشاهدات و مصاحبه با 90 نفر از رهبران آمریکا از نیل آرمسترانگ فضانورد گرفته تا رِی کراک –بنیان گذار مک دونالد-، با همکاری فرد دیگری کتابی تحت عنوان “رهبران” نوشت. در این کتاب نتیجه گیری می شود که اهمیت رهبری بیشتر از آن است که ما فکر می کنیم، ولی هر کس می تواند آن را یاد بگیرد.

در حالی که کتاب رهبران یک اثر کلاسیک در زمینۀ تجارت است و طبیعت رهبری را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. کتابِ “درمورد رهبری” در اصل شخصی است و این سؤال را مطرح می کند که چطور می توانید در دنیایی که مدام در حال تغییر است، رهبری را در وجودتان به یک عادت تبدیل کنید. کتاب دوم محصول گفتگوهای عمیق تر با افراد کمتری است که در کل 28 نفر هستند و سیدنی پولاک –کارگردان سینما-، بتی فریدان –نویسندۀ فمینیست- و هِرب اَلپِرت –موسیقی دان و مؤسس گروه موسیقی A and M- از آن جمله اند.

رهبر چه موجودی است؟

کتاب درمورد رهبری، افکار و ایده های خوبی را مطرح می کند. شاید اساسی ترین ایده و مضمون اصلی کتاب این باشد: «رهبران واقعی علاقه ای به اثبات خودشان ندارند، ولی بیشتر از هر چیز می خواهند این توانایی را داشته باشند که عقاید و افکارشان را جلوه گر کنند». تلاش برای اثبات خویش نشان دهندۀ یک نگاه محدود یا ایستا است، در حالی که رهبران چون می خواهند عقاید و افکارشان را به طور کامل به جلوه درآورند باید مرتباً خودشان را تغییر بدهند تا با هدفی که جستجو می کنند هماهنگ شوند.

از نظر رهبرانِ بنیس زندگی نه رقابت، بلکه شکوفایی است. نظام آموزشی برنامه ریزی شده و جامعه اغلب سدِّ راه رهبری می شوند: «آنچه ما باید بدانیم در میان آنچه به ما گفته می شود که باید بدانیم گم می شود». یادگیری واقعی فرآیند به یاد داشتن چیزی است که برایتان اهمیت دارد و بنابراین رهبر شدن یعنی اینکه هرچه بیشتر و بیشتر خودتان باشید.

 رهبری نوعی درگیر شدن با زندگی است ، زیرا مستلزم این است که رؤیای منحصر به فرد شما تحقق پیدا کند و این مسئله معمولاً یک عمر طول می کشد. وقتی مردم اعتراض می کنند که توانایی رهبری را ندارند یا نمی خواهند رهبری کنند و معمولاً به مدیریت و سخنرانی فکر می کنند، ولی رهبری به اندازۀ تعداد انسان های روی زمین گونه های متفاوتی دارد و مسئلۀ اصلی این نیست که آیا مسئولیتی را به دوش خواهید کشید یا خیر، بلکه مسئلۀ اصلی این است که چطور از میان مایگی و سرسپردگی فرار کنید و به طور حقیقی زندگی خودتان را رهبری کنید.

از نظر بنیس رهبری مستلزم این ویژگی ها است:

–         یادگیری مداوم و حفظ دائمیِ حس کنجکاوی.

–         داشتن یک آرزوی جذاب و هیجان انگیز: رهبران ابتدا چهارچوب واقعیت را برای خودشان تعریف می کنند (چیزی که فکر می کنند امکان پذیر نیست)، سپس سعی می کنند آرزویشان را برآورده کنند.

–         تقویت توانایی صحبت کردن درمورد آرزویشان با دیگران و تشویق آنان به دنبال کردن آن.

–         تحمل کردن بلاتکلیفی ها و ریسک کردن (تا اندازه ای شجاعت داشتن).

–         صداقت و شرافت: خودشناسی، راستگویی، پختگی و انتقادپذیری.

–         استثنایی و اصیل بودن (رهبران از دیگران یاد می گیرند، ولی ساختۀ دیگران نیستند).

–         بازآفرینی (برای آفریدن چیزهای تازه بعضی اوقات باید خودتان را بازآفرینی کنید. شاید شما تحت تأثیر عوامل ژنتیک و محیط باشید، ولی رهبران از تمام چیزهایی که روی آنها تأثیرگذارهستند استفاده می کنند و چیز بی نظیری خلق می کنند).

–         وقت گذاشتن برای دقیق فکرکردن که باعث پیدا کردن پاسخ پرسش ها و پیدا کردن راه حل مشکلات می شود.

–         شور و شوق زیاد برای آینده ای درخشان (انتظار بهترین ها برای خودتان و دیگران).

–         دیدن موفقیت در پیشرفت ها و شادی های کوچک روزانه به جای سال ها انتظارکشیدن برای رسیدن به موفقیت های بزرگ.

–         استفاده از شرایط موجود در زندگی، به جای تسلیم شرایط شدن.

منظور از نکتۀ آخر چیست؟

بنیس معتقد است که مشاغل در اواخر قرن بیستم بیشتر به مدیریت مربوط می شدند تا رهبری و افراد و سازمان ها روی مسائل جزئی و نتایج کوتاه مدت تمرکز داشتند. پیام بنیس این است: تسلیم شرایط زندگی و زمان و مکانی که در آن قرار دارید نباشید.

شما می توانید از شرایطی که در آن قرار گرفته اید برای پرورش استعدادهای خاص خودتان استفاده کنید یا اینکه اجازه دهید تا ذهنتان بردۀ شرایط شود. در بسیاری از موارد راه فردی که تحت تأثیر شرایط قرار گرفته راه ساده ای است؛ زیرا به فکر زیادی احتیاج ندارد. یک رهبر، آگاهانه راهش را انتخاب می کند، ممکن است با چالش بیشتری روبرو شود، ولی این راه امکانات بالقوه و رضایت بیشتری را برای او به همراه خواهد داشت، بگذریم از اینکه سالم تر نیز هست. برای رهبری کردن باید مستقل از نظراتِ دیگران، فرهنگ جامعه و سن و سالتان باشید. باید تصمیم بگیرید که درون این دنیا و بیرون از عقاید موجود درمورد آن، زندگی کنید.رهبران نه تنها عملکرد خوبی در چارچوب معیارهای فرهنگی خود دارند، بلکه برای کار و زندگی شرایط و راه های تازه ای خلق می کنند.

چند نمونه

صداقت و شرافت یک آرزوی جذاب و هیجان انگیز، و توانایی لذت بردن از ریسک و تردید ها معرِّف رهبری هستند. بنیس به عنوان نمونه از نویسنده و تولید کنندۀ برنامه های تلویزیونی، نورمن لیر نام میبرد که با برنامه هایی مانند “All in the Family” و “cagney and Lacy” در برنامه های تلویزیونی آمریکا انقلابی ایجاد کرد. در این برنامه ها برای اولین بار به جای کابوی ها، کارآگاه های خصوصی و خانواده های ساختگی، زندگیِ مردمِ واقعیِ آمریکا نمایش داده می شد. نمایش های تلویزیونی او نه فقط قالب های همیشگی را شکستند، بلکه سال به سال موفق تر می شدند.

بنیس در ارزیابی رئیس جمهورهای آمریکا، جانسون، نیکسون و کارتر را افرادی می داند که زندگی خصوصیشان را بر کشوری که در آن حکمرانی می کردند فَرافِکنی کردند. از سوی دیگر روزولت، ترومن، آیزنهاور و کندی از موهبت بازآفرینی فردی برخوردار بودند و برای شکل دادن به آیندۀ کشورشان در زمان حال زندگی می کردند. شاید لینکن بزرگ ترین رئیس جمهور آمریکا بود؛ زیرا روی موضوعی تمرکز کرد که در آن زمان احتمال وقوعش بعید به نظر می رسید:  “پایان برده داری و حفظ وحدت ایالات” . حمله های شدید افسردگی که به او دست می داد در برابر آرمان های بزرگی که در سر داشت ناچیز بودند.

دنیایی از رهبران

بنیس معتقد بود که ما نیاز شدیدی به وجود رهبران داریم. او کتاب درمورد رهبری را وقتی نوشت که رهبری اقتصادی آمریکا به شدت زیر سؤال رفته بود. شاید حالا فراموش کرده باشیم، ولی در اواخر دهۀ 1980 برای مدتی به نظر می رسید که ژاپن از نظر تولید، ثروت و نوآوری در حال پیشی گرفتن از آمریکا باشد.

شاید سران دولتیِ ایالات متحده به حرف بنیس و سایر نظریه پردازانِ رهبری گوش داده باشند؛ زیرا از مشخصه های احیای اقتصادی آمریکا این بود که به نوآوری و کیفیت توجه زیادی می شد و کارخانه داران متوجه شده بودند که در صورت کمک به کارمندانشان برای استفاده از حداکثر توان بالقوۀشان کاخانه ها هم پیشرفت خواهند کرد. فردی با شهرت بنیس لازم بود تا ارتباط بین خودشناسی و موفقیت کاری را نشان بدهد، ولی در حال حاضر مردم در حال پذیرفتن این موضوع هستند.

رهبران جدید با انجام دادن یک کار یا ادارۀ یک شرکت راضی نمی شوند، بلکه با اشتیاق به دنبال راهی می گردند تا رؤیایشان را درمورد این دنیا جلوه گر کنند. حالا تنها راهی که خیلی از شرکت ها می توانند برای جذب و حفظِ بهترین افراد به کار بگیرند این است که علاوه بر پول و اعتبار به آنان پیشنهاد دیگری هم بدهند؛ یعنی فرصتی برای انجام یک کار مهم که در خاطره ها باقی بماند. برای مثال شعار شرکت اینترنتی آمازون این است: «سخت کار کن، سخت بازی کن، دنیا را تغییر بده».

نکته های نهایی

احتمالاً بنیس هم به اندازۀ هرکس دیگری تلاش کرد تا این افسانه را از میان ببرد که می گوید رهبران قهرمان هایی هستند که به طور ذاتی خصوصیات رهبری را دارند و این خصوصیات اکتسابی نیستند. از همه مهم تر اینکه رهبری کردن به انتخاب خودمان بستگی دارد و برای رهبری کردن دیگران باید ابتدا خودمان را رهبری کنیم.

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که رهبری در آن آزاد است و هر کسی می تواند به نوعی رهبر باشد. هر چه مردم بیشتر با معنای رهبری آشنا شوند و برای به فعل درآوردن توانایی های بالقوۀشان تلاش کنند شاید بتوان انتظار داشت که رقابت در جامعه بی معنی شود؛ زیرا رقابت نتیجۀ تلاش همۀ افراد برای رسیدن به یک چیز است، ولی آرزوهای فردی از شخصی به شخص دیگر تفاوت دارد. رهبر شدن یعنی به دست گرفتن قدرت و مسئولیت، که ناشی از اصیل و بی نظیر بودن یک رهبر است.

این مقاله براساس نسخۀ اصلی کتاب درمورد رهبری تهیه شده است. نسخۀ جدید و مفصل تری از این کتاب موجود است که در صورت تمایل می توانید آن را تهیه کنید.

وارِن بِنیس

بنیس در سن 19 سالگی یکی از جوان ترین فرمانده های پیاده نظام بود که در طول جنگ جهانی دوم در بین نیروهای متحدین اروپا خدمت می کرد. پس از بازگشت به ایالات متحده و هنگامی که در کالج آنتیوک مشغول تحصیل بود داگلاس مک گروگر را برای مربی و مرشد خود انتخاب کرد. داگلاس گروگر یکی از نظریه پردازان صاحب نظر مدیریت و از پیروان آبراهام مازلو بود. بنیس به دنبال تحصیل در باب پویش، گروهی در زمینۀ اشکال سازمانی جدید، شروع به نوشتن کرد و واژۀ “متخصص سالاری” را در مقابل واژۀ “دیوان سالاری” قرار داد. او درک دکترایش را از اِم آی تی گرفت.

بنیس رئیس دانشگاه سین سیناتی و معاون اجرایی دانشگاه نیویورک بود و با دانشکدۀ مدیریت ام آی تی، دانشگاه های هاروارد و بوستون، دانشکدۀ اقتصادی این سید (INSEAD) و مؤسسۀ مدیریت هندوستان در کلکته همکاری داشته است. از جمله آثار او می توان به این موارد اشاره کرد: نبوغ سازماندهی (1997)، رهبری مشترک: قدرت مشارکت عالی (1999)، اتوبیوگرافیِ او با عنوان “زندگی اختراع شده” (1993) و جدید ترین اثری که با همکاری رابرت جی توماس با این عنوان نوشته شده است: “چطور اعصار تاریخ، ارزش ها و لحظه های خاص رهبران را می سازند” (2002). کتاب درمورد رهبری به سیزده زبان زندۀ دنیا ترجمه شده است.

بنیس بنیان گذار و استاد برجستۀ مؤسسۀ رهبری در دانشکدۀ مارشال دانشگاه کالیفرنیای جنوبی واقع در لس آنجلس است.