راوی: آدم بزرگ‌ها هیچوقت خودشان تنهایی چیز نمی‌فهمند و کوچکترها هم خسته می‌شوند که هی برای آنها توضیح بدهند.کتاب شازده کوچولو

راوی: خرده سیّارۀ ب 612 را فقط یک بار در سال 1909 یک منجّم ترک با دوربین نجومی دیده است. ولی چون قبای ترکی به تن داشت کسی سخنش را باور نکرد. با این همه، بختِ “خرده سیّارۀ ب 612” بلند بود و شهرت به آن رو آورد: سلطان مستبدی در ترکیه افراد ملت را به زورِ مجازاتِ اعدام وادار به پوشیدن لباس فرنگی کرد؛ پس منجّمِ ترک لباس بسیار برازنده­ ای پوشید و در سال 1920 کشف خود را دوباره اعلام کرد. و این بار همه نظر او را پذیرفتند.

کتاب شازده کوچولو

تعریف آدم بزرگها

راوی: آدم بزرگ­ها عدد و رقم دوست دارند. وقتی که با آنها از دوست تازه­ یافته­ ای حرف میزنید هیچ وقت دربارۀ مطالب اساسی چیزی از شما نمی­پرسند. هیچ وقت به شما نمی­گویند: “آهنگ صدایش چطور است؟ چه بازی­هایی دوست دارد؟ آیا پروانه جمع می­کند؟” بلکه می­گویند: “چند سالش است؟ چند تا برادر دارد؟ وزنش چقدر است؟ پدرش چقدر درآمد دارد؟” و فقط آن وقت است که خیال می­کنند او را شناخته ­اند. اگر شما به آدم بزرگ­ها بگویید: “من یک خانۀ قشنگ از آجر گُلی­ رنگ دیدم با گلدان­های شمعدانی لب پنجره­ هایش و کبوترهایی روی پشت بامش…” آنها نمیتوانند این خانه را در نظر مجسّم کنند. باید به آنها بگویید: “من یک خانۀ صدهزار فرانکی دیدم” تا آنها با صدای بلند بگویند: “چه قشنگ!”.

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو: من سیّاره­ ای سراغ دارم که یک آقای سرخ­ رو در آن هست. او هرگز گلی بو نکرده است. هرگز ستاره ­ای تماشا نکرده است. هرگز کسی را دوست نداشته است. هرگز جز جمع زدن عددها کار دیگری نکرده است. و تمام روز مثل تو تکرار می­کند: “من آدم جدی هستم!”. ولی او آدم نیست، قارچ است!

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو: اگر کسی گلی را دوست بدارد که در میلیون­ها ستاره یکتا باشد همین کافی است تا هر وقت که به ستاره­ ها نگاه می­کند خوشبخت باشد.

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو: من آن زمان نتوانسته بودم چیزی بفهمم. حق این بود که کردارش را بسنجم نه گفتارش را. او مرا معطر می­کرد، وجودم را روشن می­کرد. کار درستی نبود که فرار کردم. حق این بود که پشت نیرنگ­های کوچکش پی به محبتش ببرم. گل­ها پر از تناقض ­اند! ولی من بسیار جوان بودم و هنوز نمی­دانستم که چگونه باید او را دوست بدارم.

کتاب شازده کوچولو

شاه گفت: پس تو میتوانی خودت را محاکمه بکنی. این مشکل­ ترین کار است. محاکمه کردنِ خود بسیار مشکل­تر از محاکمه کردنِ دیگری است. اگر بتوانی دربارۀ خودت درست حکم کنی معلوم می­شود که حکیم واقعی هستی.

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو گفت: آدم­ها کجایند؟ در بیابان، آدم کمی احساس تنهایی می­کند… مار گفت: پیش آدم­ها هم احساس تنهایی می­کند.

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو مؤدبانه پرسید: آدم­ها کجایند؟ گل گفت: آدم­ها؟ هیچ معلوم نیست که کجا بشود پیداشان کرد. باد آنها را با خودش به این طرف و آن طرف می­برد. ریشه ندارند به دردسر می­ افتند.

کتاب شازده کوچولو

شازده کوچولو گفت: اهلی کردن یعنی چه؟ روباه گفت: این چیزی است که امروزه دارد فراموش می­شود. یعنی “پیوند بستن”… مثلا تو برای من هنوز پسربچه­ ای بیشتر نیستی، مثل صد هزار پسربچۀ دیگر. نه من به تو احتیاج دارم و نه تو به من احتیاج داری. من هم برای تو روباهی بیشتر نیستم، مثل صد هزار روباه دیگر. ولی اگر تو مرا اهلی کنی، هر دو به هم احتیاج خواهیم داشت. تو برای من یگانۀ جهان خواهی شد و من برای تو یگانۀ جهان خواهم شد…

کتاب شازده کوچولو

روباه گفت: فقط چیزهایی را که اهلی کنی می­توانی بشناسی. آدم­ها دیگر وقتِ شناختنِ هیچ چیز را ندارند. هۀ چیزها را ساخته و آماده از فروشنده­ ها می­خرند. ولی چون کسی نیست که دوست بفروشد آدم­ها دیگر دوستی ندارند.

کتاب شازده کوچولو

روباه گفت: زبان سرچشمۀ سوءتفاهم­ ها است.

کتاب شازده کوچولو

روباه گفت: راز من این است و بسیار ساده است: فقط با چشم دل می­توان خوب دید. اصل چیزها از چشم سر پنهان است.

کتاب شازده کوچولو

سوزنبان گفت: آدم هیچ وقت آن جایی که هست راضی نیست.

کتاب شازده کوچولو