تکنیک های تندخوانی (هدایت چشم ها)

در این مقاله به یکی از اصلی ترین تکنیک های تندخوانی که استفاده از وسیله هدایتگر به هنگام مطالعه و یادگیری بوده و بهترین شکل استفاده از چنین ابزاری می پردازیم.

ما در حال صحبت از یک شیء باریک و بلند، مثل یک مداد یا خودکار ظریف، چوب غذا یا میل بافتنی هستیم. در این مقاله به نقش این ابزار در مطالعه هنگام تندخوانی اشاره می شود. با کسب مهارت در استفاده از این ابزار کمکی، احساس می کنید که به سرعت می توانید مشکلات خواندن خود (مثل پرش به عقب یا بازگشت به عقب) را کاهش دهید و سرعت خواندن و درک مطلب خود را بهبود بخشید و تعداد کلماتی را که در هر بار مکث چشم ها جذب می کنید وسعت دهید. با استفاده از چنین ابزار راهنمایی، پی خواهید برد که عمل تندخوانی برای چشم هایتان به مراتب راحت تر خواهد شد.

حرکت انگشتان را دنبال کنیم؟

وقتی کودکی در آغاز راه یادگیری خواندن است، اولین عملی که او به لحاظ فیزیکی در این راه انجام می دهد چیست؟ کودک انگشت خود را روی صفحه کتاب قرار می دهد. ما با دین این عمل او بلافاصله به او می گوییم که انگشتش را از روی صفحه بردارد، زیرا «می دانیم» که این روش سرعت خواندن او را کند می کند.

چرا کودک چنین کاری را انجام می دهد؟ پاسخ این است که کودک برای کمک به تمرکز خود و حفظ توجه این کار را انجام می دهد.

بنابراین، اگر ما منطقی باشیم، در هنگام مواجهه با کودکی که چنین کاری انجام می دهد، باید از او بخواهیم اگر می خواهد قدرت تمرکز هود را بالا ببرد، باید سرعت حرکت انگشت خود را روی صفحه افزایش دهد.

این معما پژوهش های بیشتری را طلب می کند. آیا شما هنگام خواندن از یک وسیله راهنما استفاده می کنید؟ توجه خواهید کرد وقتی بدانید که 90 درصد افراد پاسخ منفی به این سوال می دهند! اکنون به پرسش های زیر پاسخ دهید:

آیا شما هرگز از انگشت اشاره، انگشت شست، مداد یا خودکار، یا هر وسیله راهنما و کمک بصری دیگری، وقتی در حال: 

• خواندن عادی کتاب؛

• جستجوی کلمه ای در فرهنگ لغت؛

• پیدا کردن مطلبی در یک دایرة المعارف یا یک کتاب مرجع؛

• جمع بستن ستونی از اعداد؛

• تمرکز کردن روی نکته ای که درباره آن می خواهید یادداشت بردارید؛

• نشان دادن نکته ای در یک صفحه که می خواهید توجه کس دیگری را به آن جلب کنید؛

• و یا جستجوی یک شماره تلفن در دفترچه راهنمای تلفن هستید، استفاده می کنید؟

اکثر مردم حداقل به نیمی از این پرسش ها پاسخ «بله» و بسیاری از مردم به همه این پرسش ها (به جز پرسش اول) پاسخ «بله» می دهند. نکته این است که عملا همه مردم در موقعیت های مختلف مطاله (مثل موقعیت هایی که در بالا برشمرده شد)، از یک وسیله کمک بصری استفاده می کنند. تنها جایی که آنها از هیچ وسیله ای استفاده نمی کنند، خواندن عادی کتاب است؛ زیرا به آنها گفته شده که این کار را انجام ندهند و دلیل اینکه آنها از این کار منع شده اند این است که آنها بطور طبیعی سعی می کرده اند هنگام کتاب خواندن از یکی وسیله کمکی استفاده کنند.

آیا این غیرطبیعی نیست که همه ماعملا در موقعیت های مختلف مطالعه، به جز خواندن عادی کتاب، از یک وسیله راهنما استفاده می کنیم؟ چرا درجایی که همه ما بطور طبیعی گرایش به استفاده از آن داریم، آموزش دیده ایم که این کار را انجان ندهیم؟

به راستی تعصب و پیش داوری علیه کمک گرفتن از انگشت در هنگام مطالعه، آن قدر عمیق و ریشه دار است که اگر شما وارد دفتر کار یک مقام مافوق شوید و ببینید که او هنگام کتاب خواندن از انگشت استفاده می کند، فوراً دیدگاهتان راجع به هوش او تنزیل پیدا می کند.

حقیقت ماجرا چیست؟ آیا بهتر است به کمک یک ابزار راهنما کتاب بخوانیم یا بدون استفاده از آن؟

نویسنده: میر مهدی جعفری